Hatıralar peşimi bırakmıyor cidden. Hep görsem nolurdu onu kestiremiyorum bile şu an. Dicleyle, arkadaşlarıyla takıldık bugün. Inciraltina guzel bir mekan var gittiğimiz oraya gidelim dediler, biz tavla oynamistik orda. Oysa oranın devamı da varmış, düşünsenize biz oranın küçük bir parçasını görmüştük ve beğenmemiştik, meğer o kadardan ibaret edilmiş. Puzzlein bir parçasına bakıp bütün resmi görmeden degerlendirmeye kalkmak eksik bırakıyor. Biz de bakamadik, ne biliyim. İnsan tipleri, ilişki tipleri, mizaclar falan hayatın cesitlilikleri, bazen çirkinlikleri. Guvensiz ve bağımlı kişilik. Olmadı yani bir devamlılık, böyleyim ben. Geliyo aklıma yazıyorum..  Bi beklentim yok, bunları anlatabilecegim insanlar yok. Bunlardan kurtulmanın yolunu da bulamadım henüz. Deniyorum, en azından bir kısmını bastirmayip yazıyorum buraya, yani aslında havaya