28 Ocak 2015 Çarşamba
26 Ocak 2015 Pazartesi
Engin geçtan okuyun.
Şahane bi psikanalist.
Bazen onu okuyunca bi şeylere daha çok anlam verebiliyorum.
Bazen her şey yoluna girecekmis gibi geliyor, doğru kararlarla beni tatmin edecek şeyler yapacakmışim gibi..
Son 10gün sonsuz bi boşlukta geçti. Bu boşlukta bazı sorularıma cevaplar buldum. Ne bekledigime dair, elimde neler olduğuna dair net cevaplarım oldu. Bazı kuramcıların dediklerine göre bi dönemin çok başarılı gecmesi ya da cok başarısız geçmesi o döneme saplanmaya sebep oluyor. Benim lise ergenlik yıllarımdan kalan hakiki eksiklikler var imiş. Şu 10günde bu eksiklerin bazılarının değişmez gerçekler olduğunu anladım en azından. Beklentilerim hep farkliyken elimdekiler beni doyurmuyordu. Çoğu noktada istediğime ulaşmadığım için mutsuz oluyormusum falan. Ama ne bunları anlamaya zaman buldum son yıllarda ne de bunlardan kurtulabildim. Farkında oldukça kabullenmek daha kolay oluyor, biraz yaş da alınca büyüyorsun mental olarak. Tam olarak olgunlaşma dedikleri..
Ben yalnızlığı seviyorum hep. Tüm yaşananlardan sonra.. Kimsenin hayatına dahil olmamak.. Kimseye hesap vermemek.. Hesap beklememek.. Ne büyük lüksler benim için. Aslında yalnızlık 'alone' olan, 'lonely' değil. Lonely dediğin daha acınası. Benim kendimi avutacak kadar güzel kurduğum ve sahip olduğum arkadaşlarım var.
Ergenlikten kalma problemleri çözüyorum, ö. meselesi yine o kadar yoğun ki kafamda, geceleri ağlayarak uyuyorum yine, kendi kendime yuzlesiyorum öyle pek bi sonuca da ulaşamıyorum ve öylece geçiyor günler çelişkilerle. İnsanız sonuçta diyorum, acı da ayrılık da mutluluk da bizim içindi. Hepsini tattık. Artık ayrılığı kabullenip paralel evrenlerin birinde mutlu yaşadığımızı düşünebiliriz..
Bütün fallar yol diyor, aklında yol var diyor. Yolda olmak kolay anlamıyorsunuz. Benim için hayatı kolaylaştıran kıymetli zaman dilimleri..
Vardığım yer amacımı daha kıymetli bir noktaya taşıyor. Bunun tartışılacak çok bi yanı yok. Hiçbir yanı yok demiyorum, çok bir yanı yok diyorum. Illa ki görüşlerim sizin tarafinizdan deateklenmiyor olabilir, kendi düşündüklerinizi empoze etmeye calisabilirsiniz ancak bunun bir anlam belirtmeyecegi aşikar. Ben kafasına koyduğunu yapan inatçı ve istikrarlı bir velet idim. Inadimdan pek bi şey yitirmedim, biraz törpü gördüm o kadar, o da olgunlaşma sayılabilir.
Inadim, soğukluğum ve nemrutlugum bir koruyucu kabuk görevi gördü onca zaman, yeni zamanlarda da insanlardan uzaklasmama sebep olmakla birlikte, boşuna yasanmisliklardan da uzak durmamı sağladı. Bazı meseleleri ifade ediş biçimi o kadar sündürülüyor ki çoğunlukla günlük hayatın sıradan işleri birer dev haline geliyor gözümüzde. Oysa bana çok anlaşılır gelen meseleler için harcanan bu çaba ve emeği gördükçe üzülmemek elde değil. Ben de boşuna üzülüp sinirlenecegime meselelere mesafeli duruyorum. İnanın hayat böyle daha güzel..
Şahane bi psikanalist.
Bazen onu okuyunca bi şeylere daha çok anlam verebiliyorum.
Bazen her şey yoluna girecekmis gibi geliyor, doğru kararlarla beni tatmin edecek şeyler yapacakmışim gibi..
Son 10gün sonsuz bi boşlukta geçti. Bu boşlukta bazı sorularıma cevaplar buldum. Ne bekledigime dair, elimde neler olduğuna dair net cevaplarım oldu. Bazı kuramcıların dediklerine göre bi dönemin çok başarılı gecmesi ya da cok başarısız geçmesi o döneme saplanmaya sebep oluyor. Benim lise ergenlik yıllarımdan kalan hakiki eksiklikler var imiş. Şu 10günde bu eksiklerin bazılarının değişmez gerçekler olduğunu anladım en azından. Beklentilerim hep farkliyken elimdekiler beni doyurmuyordu. Çoğu noktada istediğime ulaşmadığım için mutsuz oluyormusum falan. Ama ne bunları anlamaya zaman buldum son yıllarda ne de bunlardan kurtulabildim. Farkında oldukça kabullenmek daha kolay oluyor, biraz yaş da alınca büyüyorsun mental olarak. Tam olarak olgunlaşma dedikleri..
Ben yalnızlığı seviyorum hep. Tüm yaşananlardan sonra.. Kimsenin hayatına dahil olmamak.. Kimseye hesap vermemek.. Hesap beklememek.. Ne büyük lüksler benim için. Aslında yalnızlık 'alone' olan, 'lonely' değil. Lonely dediğin daha acınası. Benim kendimi avutacak kadar güzel kurduğum ve sahip olduğum arkadaşlarım var.
Ergenlikten kalma problemleri çözüyorum, ö. meselesi yine o kadar yoğun ki kafamda, geceleri ağlayarak uyuyorum yine, kendi kendime yuzlesiyorum öyle pek bi sonuca da ulaşamıyorum ve öylece geçiyor günler çelişkilerle. İnsanız sonuçta diyorum, acı da ayrılık da mutluluk da bizim içindi. Hepsini tattık. Artık ayrılığı kabullenip paralel evrenlerin birinde mutlu yaşadığımızı düşünebiliriz..
Bütün fallar yol diyor, aklında yol var diyor. Yolda olmak kolay anlamıyorsunuz. Benim için hayatı kolaylaştıran kıymetli zaman dilimleri..
Vardığım yer amacımı daha kıymetli bir noktaya taşıyor. Bunun tartışılacak çok bi yanı yok. Hiçbir yanı yok demiyorum, çok bir yanı yok diyorum. Illa ki görüşlerim sizin tarafinizdan deateklenmiyor olabilir, kendi düşündüklerinizi empoze etmeye calisabilirsiniz ancak bunun bir anlam belirtmeyecegi aşikar. Ben kafasına koyduğunu yapan inatçı ve istikrarlı bir velet idim. Inadimdan pek bi şey yitirmedim, biraz törpü gördüm o kadar, o da olgunlaşma sayılabilir.
Inadim, soğukluğum ve nemrutlugum bir koruyucu kabuk görevi gördü onca zaman, yeni zamanlarda da insanlardan uzaklasmama sebep olmakla birlikte, boşuna yasanmisliklardan da uzak durmamı sağladı. Bazı meseleleri ifade ediş biçimi o kadar sündürülüyor ki çoğunlukla günlük hayatın sıradan işleri birer dev haline geliyor gözümüzde. Oysa bana çok anlaşılır gelen meseleler için harcanan bu çaba ve emeği gördükçe üzülmemek elde değil. Ben de boşuna üzülüp sinirlenecegime meselelere mesafeli duruyorum. İnanın hayat böyle daha güzel..
23 Ocak 2015 Cuma
Bugün bisikletle sasalıya gittim.
Dediler.
Diyemedim ki demek ki iyisin artık, o kadar sağlıklı ve bunu bana söyleyebilecek kadar da cesur, olanların üstesinden gelecek kadar güçlü.
Diyemedim ki kimleydin, yoksa parkuru tamamladın mı bu sefer? tek gitmeyeceğini bilirim. Hatırladın mı 9.kilometredeki o dönüşten hemen önceki anı? Yasemin cafeye gidip çay içip oturdun mu? Uykusuz okudun mu yine?
Tek bi cümleden aslında çok daha iyi olduğunu, birlikte iyi olmasak bile yine de beni hatırladığını ve bi mesajla da olsa haber vermek istediğini çıkardım.
İyi ol hep, en iyisi.
Ne güzel..
Hep anılar var!
18 Ocak 2015 Pazar
Öyle bölünmüş ki ruhlarımız
Öylesine parçalara ayrılmış
Öylesine dağılmış her bir yana.
Toparlamak imkansız
Mutluluk bize çok uzak.
Senin beklentilerini de sikiyim hayal gücünü de.
Beni kız çocuğu olarak bu dünyaya salan kromozomunu da sikiyim.
Çok zor dayanıyorum lan.
Niye hep böyle oluyo ? Hep böyle mi olacak?
Evet.
Öylesine parçalara ayrılmış
Öylesine dağılmış her bir yana.
Toparlamak imkansız
Mutluluk bize çok uzak.
Senin beklentilerini de sikiyim hayal gücünü de.
Beni kız çocuğu olarak bu dünyaya salan kromozomunu da sikiyim.
Çok zor dayanıyorum lan.
Niye hep böyle oluyo ? Hep böyle mi olacak?
Evet.
16 Ocak 2015 Cuma
15 Ocak 2015 Perşembe
Bugün tam sarhoş olmalik gün..
30yaşına basıp da yalnız olan kadın çaresizliği değil de 22yaşına basıp kendini bulma yolunda yasananlar temalı bir sarhosluk hem de..
Nasıl degisiveriyor her şey.. Nasıl 365gün sonrasında masadakiler değişmiş ve sen herkesten gitmiş oluveriyorsun. Nasıl bu hıza aldanmadan yaşamaya devam etmek için kendini daha da güçlü sanıyorsun.. Her yeni yıl bana yılları getiriyor. Onca birikmislikle bana olgunlaş diyen yıllar kayıp gidiyor avuclardan. Umut getiriyor, pastalar, hediyeler.
Bu yaşıma geldim dediğim yaş artık 22. Duble bir yıl en güzel yaş, kendime doğum günü sürprizi yaparak şu an Antalyaya gidiyorum otobusteyim. Yeni yıla yolda girmek gibi güzel şu an. Baya kaçtım izmirden. Yolda olmanın benim kaçınmalarimla ilişkili olduğu, sevgi yoksunlugumun bende sebep olduğu derin yaraları ve verdiğim tepkileri daha iyi anladığım, daha iyi tanıdığım kendimle başbaşa yolcukluklara çıkacağım zamanları getirsin bu yaş da. Güzellikler bizim olsun.
30yaşına basıp da yalnız olan kadın çaresizliği değil de 22yaşına basıp kendini bulma yolunda yasananlar temalı bir sarhosluk hem de..
Nasıl degisiveriyor her şey.. Nasıl 365gün sonrasında masadakiler değişmiş ve sen herkesten gitmiş oluveriyorsun. Nasıl bu hıza aldanmadan yaşamaya devam etmek için kendini daha da güçlü sanıyorsun.. Her yeni yıl bana yılları getiriyor. Onca birikmislikle bana olgunlaş diyen yıllar kayıp gidiyor avuclardan. Umut getiriyor, pastalar, hediyeler.
Bu yaşıma geldim dediğim yaş artık 22. Duble bir yıl en güzel yaş, kendime doğum günü sürprizi yaparak şu an Antalyaya gidiyorum otobusteyim. Yeni yıla yolda girmek gibi güzel şu an. Baya kaçtım izmirden. Yolda olmanın benim kaçınmalarimla ilişkili olduğu, sevgi yoksunlugumun bende sebep olduğu derin yaraları ve verdiğim tepkileri daha iyi anladığım, daha iyi tanıdığım kendimle başbaşa yolcukluklara çıkacağım zamanları getirsin bu yaş da. Güzellikler bizim olsun.
12 Ocak 2015 Pazartesi
Kafam hiç çalışmıyor sevgili günlük.
Final haftasında bu kadar boktan bir modda olmak, anlamsizca aldığım dersler, koca bir dönem boşuna derslere gidip gelmiş olmam, bunların yanında salak salak depresyon triplerim dışında bok gibiyim hala. Ulan diyorum ben hiçbir dönem böyle değildim. Neden neden neden bu bölüme geldim ve buraya . Zorlamasam da aklımda kalan bilgilerle bile idare edebiliyordum. Şimdi olmuyor eskisi gibi. Zorlaşıyor, aşağılık duygusu yaşadıkça potansiyelden de çalınıyor.
İnsanlardan uzak durmak istiyorum bir müddet. Kafamda kocaman soru işaretleri var kim bu insanlar diye... Herkesle görüşmeyi kesiyorum, kestim. konuşacak derdimi anlatacak halim kalmamış. Beni duymalarini da istemiyorum kimseyi duymak da. Okusam hep kimseyi duymadikca. İç sesimde konuşsa üstadlar. Tezer özlü okusam orhan pamuk okusam, bi de nilgün marmara. İntihar hakkında epey şey merak ediyorum. Ben insanların algıladığı gibi algilamiyorum gerçekleri. Huzur çok farklı yerlerde biliyorum, nereye gitsen yaratabilirsin huzurunu, uzakta değil. Biraz rahatlamaya ihtiyacın var, güzel şeyler yaratmaya.
Kendi cümlelerini bulmaya ihtiyacın var. Farklı olmaya..
Final haftasında bu kadar boktan bir modda olmak, anlamsizca aldığım dersler, koca bir dönem boşuna derslere gidip gelmiş olmam, bunların yanında salak salak depresyon triplerim dışında bok gibiyim hala. Ulan diyorum ben hiçbir dönem böyle değildim. Neden neden neden bu bölüme geldim ve buraya . Zorlamasam da aklımda kalan bilgilerle bile idare edebiliyordum. Şimdi olmuyor eskisi gibi. Zorlaşıyor, aşağılık duygusu yaşadıkça potansiyelden de çalınıyor.
İnsanlardan uzak durmak istiyorum bir müddet. Kafamda kocaman soru işaretleri var kim bu insanlar diye... Herkesle görüşmeyi kesiyorum, kestim. konuşacak derdimi anlatacak halim kalmamış. Beni duymalarini da istemiyorum kimseyi duymak da. Okusam hep kimseyi duymadikca. İç sesimde konuşsa üstadlar. Tezer özlü okusam orhan pamuk okusam, bi de nilgün marmara. İntihar hakkında epey şey merak ediyorum. Ben insanların algıladığı gibi algilamiyorum gerçekleri. Huzur çok farklı yerlerde biliyorum, nereye gitsen yaratabilirsin huzurunu, uzakta değil. Biraz rahatlamaya ihtiyacın var, güzel şeyler yaratmaya.
Kendi cümlelerini bulmaya ihtiyacın var. Farklı olmaya..
10 Ocak 2015 Cumartesi
8 Ocak 2015 Perşembe
tek kelimeyle bu çalıyordu dün zihnimde. nasıl bir ruh haline girmektir o.. yaşanan en anlatılamayan anlardan biri oldu dün. öyle giden insanların ardından yaşanan hüzün vardı yine havada, içimde bir yerde, özlem dolu.
hafta içi neredeyse her gün tıp fakültesine gidiyorum psikiyatri bölümüne. Çünkü bi tez yürütüyoruz. dün de koridorda oturmuş hastanın görüşmeden çıkmasını bekliyordum. Sonra koridorda bekleşen bir grup stajyer vardı gülüşüp duran sesler yükseliyordu sanki ö. de oradaymış ve karşıma çıkacakmış gibi attı kalbim. Aslında unutma diye bir şeyin olmadığını anladım ben. O hissi başka şekilde açıklayamıyorum. Görsem nasıl olurdum, nereye saklanirdim kim bilir, o yoktu karşıma çıkmadı ancak ikizleri gördüm sonra onlar beni fark etmediği halde. Böyle yoğun duygular gözlerimi doldurdu anında, yanlış anlarda zamansız yaşanan şeyler.. Aslında dökülmüyor kelimelere. Hisleri unutamiyorsun.
hafta içi neredeyse her gün tıp fakültesine gidiyorum psikiyatri bölümüne. Çünkü bi tez yürütüyoruz. dün de koridorda oturmuş hastanın görüşmeden çıkmasını bekliyordum. Sonra koridorda bekleşen bir grup stajyer vardı gülüşüp duran sesler yükseliyordu sanki ö. de oradaymış ve karşıma çıkacakmış gibi attı kalbim. Aslında unutma diye bir şeyin olmadığını anladım ben. O hissi başka şekilde açıklayamıyorum. Görsem nasıl olurdum, nereye saklanirdim kim bilir, o yoktu karşıma çıkmadı ancak ikizleri gördüm sonra onlar beni fark etmediği halde. Böyle yoğun duygular gözlerimi doldurdu anında, yanlış anlarda zamansız yaşanan şeyler.. Aslında dökülmüyor kelimelere. Hisleri unutamiyorsun.
6 Ocak 2015 Salı
Bugün 6 Ocak.
Bugün İzmir'e kar yağdı.
Bugün ben, saçlarımı kestirdim. yıllardır yapamadığım kadar uzun sayılacak miktarda saç kestirdim.
böyle omuzlarımdan biraz daha yukarıda kalıyor şu anda. özgür kadınlar dedik, cesur kadınlar dedik. böylesi iyi. sonlanması gereken değişmesi gereken şeyler var, adım ata ata koşacaksın cesurca!
Bugün İzmir'e kar yağdı.
Bugün ben, saçlarımı kestirdim. yıllardır yapamadığım kadar uzun sayılacak miktarda saç kestirdim.
böyle omuzlarımdan biraz daha yukarıda kalıyor şu anda. özgür kadınlar dedik, cesur kadınlar dedik. böylesi iyi. sonlanması gereken değişmesi gereken şeyler var, adım ata ata koşacaksın cesurca!
Personal Bill of Rights
As a human being, you have inherent rights. Many of us forget our human rights, and it causes us to lose our internal strength. As you read your rights below, think of how your life and your relationships would be improved if you exercized your human rights.
1. I have the right to ask for what I want.
As a human being, you have inherent rights. Many of us forget our human rights, and it causes us to lose our internal strength. As you read your rights below, think of how your life and your relationships would be improved if you exercized your human rights.
1. I have the right to ask for what I want.
2. I have the right to say no to requests or demands I can't meet.
3. I have the right to express all of my feelings, positive or negative.
4. I have the right to change my mind.
5. I have the right to make mistakes and not have to be perfect.
6. I have the right to follow my own values and standards.
7. I have the right to say no to anything I am not ready for, is unsafe or violates my values.
8. I have the right to determine my own priorities.
9. I have the right not to be responsible for others' behavior, actions, feelings or problems.
10. I have the right to expect honesty from others.
11. I have the right to be angry at someone I love.
12. I have the right to be uniquely myself.
13. I have the right to feel scared and say 'I'm afraid.
14. I have the right to say I don't know.
15. I have the right not to give excuses or reasons for my behavior.
16. I have the right to make decisions based on my feelings.
17. I have the right to my own needs for personal space and time.
18. I have the right to be playful and frivolous.
19. I have the right to be healthier than those around me.
20. I have the right to be in a nonabusive environment.
21. I have the right to make friends and be comfortable around people.
22. I have the right to change and grow.
23. I have the right to have my needs and wants respected by others.
24. I have the right to be treated with dignity and respect.
25. I have the right to be happy.
(Adapted by Mary Ellen Copeland from the Anxiety and Phobia Workbook,
Edmund J. Bourne, Ph.D., 1990, New Harbinger Publications, Oakland, CA.)
(Adapted by Mary Ellen Copeland from the Anxiety and Phobia Workbook,
Edmund J. Bourne, Ph.D., 1990, New Harbinger Publications, Oakland, CA.)
5 Ocak 2015 Pazartesi
4 Ocak 2015 Pazar
bazı insanlar bazı şeyler
filmler var hakikaten insanın içine oturan, öylesine romantik ve bayağı olmayan. romantizm sıkıcı bir şeydir derdim, sen de öyle düşündüm diye sevmiştin beni. sıkıcı olan bizlermişiz.bayağılık sıkıcıdır dostlar. çok güzel şeyler var şu dünyada. 'In your eyes' filmi görülmeye değer kesinlikle. yalnız oluşum üzücü, düşündürücü ve özlem dolu ama üf dedirten güzellikte bir film hakikaten.
lake house da benzerdi ona.
bi de çok alakasız ama 2 coelhos var. benim için önemli bir film ve kimseyle bir alakası yok. kimseden iz yok o filmde, kimseyle hatırası yok. bana ait sanki. afilifilintalar okuduğum zamanlardan kalma belki, ama kimsenin değil!
kolyem gibi. o da benim, kimse seçmedi, kimse almadı. öyle mühim. o kadar çok nesnede o kadar ilişkili anı var ki, kıymetli şeylerim de var onlar dışında! onlar artık kıymetini kaybediyor.
Kaydol:
Yorumlar (Atom)