demredeyim yine, 1 hafta oldu geleli, bugün özel isteğim üzerine Patara'ya gittik, genel olarak güzeldi, mutsuzken daha çok susuyorum, teyzemle güzel bir elektrik yakaladık, başkalarına aldırmadan espriler yapıp gülebiliyoruz, bugün de formumdaydım, gözümden yaşlar gelene kadar güldük dönüşte. hayattan keyif almasını bilen insanlara bayılıyorum, hayatta kalmış, ayakları üstünde durmuş cefakar kadınlara bayılıyorum hep de özeniyorum.
burası benim sığınağım gibi, en dertsiz en tasasız yer olabildiğim. düşünüyorum, çok depresif bi insan haline gelmişim, her bulunduğum durum sıkıntılı gibi, her ilişkim sallantılı. önceliklerimi belirlemekte zorluklar seçtim, yanlışları ön planda tutup, asıl amacımdan uzaklaştım bu sene. 3 sene önce izmire gelen, geleceğe dair umutları ve hırsları olan kızdan kpss'ye girip atanırım diyen kolaycı bir kıza dönüştüm, okumaktan iyice uzaklaştım ve bencilleştim.. hayır ben bu değilim,olmak istediğim insan da bu değildi. yine bencilliğimi yanıma alıp, asıl amacıma doğru harekete geçmem gerekiyor. beni kendine güvendiren neyim varsa ortaya çıkması gerekiyor. günlük ya da anlık zevkler değil beni gelecekteki o rahat ve bir o kadar da faydalı işime kavuşturacak olan. biraz fedakarlık, baya çok da okuma yapmak. lisedeyken de haftasonu çalışacağıma matematik çalışayım derdik, fena bir yere de gelmedik. şimdi de klinikse klinik, sosyalse sosyal. ADİL DÜNYA İNANCI  ışığında bir bilişsel davranış terapisti olurum kimbilir............................