bir final döneminden merhaba!
deli başım ağrıyor. deli ders çalışıyorum, böyle not çıkara çıkara ölümüne çalışıyorum. çalışmak pek benlik değil ve yine de yapmam gerekenler var.  kütüphane evim, otomat da mutfağım oldu. abarttım biraz. olsun. kendi evime pek nadir uğruyorum böyle üstümü değiştirmeye falan. bana hiç sıkıntılı bir durum gibi görünmüyor. sonuçta yadırgamıyorum böyle bir bağımsızlığı. gerçi ben rahatsız olmuyorum diye, gözde de olmuyor değil sanırım. anlayamıyorum hiç. mütemadiyen trip yiyorum. acaba yine neyi yanlış yaptım diye düşünmekten de yoruldum hem sıkıldım. zor insan vesselam. ben de hoppa bir insanım. sabitlerimi kendim belirliyorum, buluşamıyoruz ortada, ilişkinin yavşağı, dengesizi benim. napalım? değişimi istemek kadar kabullenmek de zor. ben de böyleyim. düşüncelerimdeki değişimi  görseniz, şaşırır kalırsınız. ama ben genel olarak insan sevmiyorum galiba. 6 kişilik bir arkadaşlık grubu oluşturduk zamanla, ben hep dışarıda hissettim kendimi, yine bakıyorum, olmuyor arkadaş. birinin arkasından konuşup onunla canımlı günler geçirmek benlik iş değil. ve hep aynı hisse kapılıyorum, ben olmasam değişen bir şey olmayacak.
sonracığıma, psikoloğa gidesim var. gitsem desem ki, ben her şeyi bildiğimi sanıyorum, sonuçları görüyorum ama kendimi yapmaktan alıkoyamadığım şeyler var. bu ilişkisellik beni öldürecek, bulduğum en acısız yöntemle öleyim istiyorum.