ilk olarak söylemem gerekir ki ben pek inançlı bir insan değilim, alevi bir ailede, geleneklere hiç bağlı olmadan büyüdüm. (aşureyi çok severim)

yaşadığım en acayip günlerden birini yaşadım galiba. taekwondo kursundaki amerikan kızların dünkü daveti üzerine bugün dersten sonra mesajında (brooke and i and our american friends are having a girls night at one of our churches in bornova. we re going to play the nintendo wii game just dance:)) söylediği ama benim anlamamışlığım üzerine kiliseden bozma bir yere gittik. hatta adı da İsevi topluluklar derneği imiş. şimdi bana her şey acayip geldi ne yalan söyliyim. birsürü kadın vardı, yiyecek içecek dolu masa vardı birkaç, bir de 20ye yakın kadın bizimle birlikte. çok tatlı amerikanlar ve Hristiyan olmuş türk kadınlar, aynı kadınların diğerlerini biraz yadırgayan biraz küçümseyen müslüman türk arkadaşları. daha önce antalya'da, viyana'da, izmir'de, selanik'te ve izmir'de birçok kilise gördüğümü falan söyledim de hala niye hıristiyan olmadım diye garipseyenler oldu resmen. Hıristiyanlığa nasıl geçtiklerini ve isadan nasıl aşkla söz ettiklerini dinledim. Rüyasında görmüşler. kiliseye giderken tanıştığım bir arkadaşları da türkiyeye nasıl geldiğini anlatırken rüyasında türkiyeye çağırmış birileri, çok etkilenmiş falan öyle karar vermiş mesela gelmeye. yatmadan önce ne yiyip ne izliyorsunuz falan diyesim geldi.
antalyadaki kiliseye gidişimi hatırlıyorum da kıkırdayarak çıkmıştım. yine aynısı oldu. saygısızlık aslında ama gerçekten çok zor benim inanmayıp uzaktan baktığım şeyleri böyle hayatlarının merkezi haline getirip, yaşamlarını ve yaşadıkları insanları ona göre seçmelerini yargılamadan kabullenmek. din bambaşka mevzu, bir de oradaki ortama dışarıdan bir gözle bakınca, belki çıkarsızca inandıkları şeyleri diğerlerine yayma çabalarını gördükçe bugün baya şaşırmış bulundum. öyle şaşıra güle yedik içtik dans ettik.