sürekli bir şeyler yapıyorum
hayatıma kimse girmiyor
kimse girmek için uğraş vermiyor
var olan herkesin birkaç düşüncesi yüzünden uzaklaşma halindeyim
ben bu insanla neden arkadaşım ya şeklindeyim
artıları hep önünde eksilerin
eksiler..
bir ideoloji
bir tarz
çiçeği tutuş biçimi yüzünden çiçek alan adam gibi, çiçeği düşünce şekli yüzünden arkadaş olduğum insanlar bazen beni hayal kırıklığına uğratıyorlar.
bir insan için düşüncelerini dile getirdiklerinde ya benim için diyorum hep. konuşulan insanın yerine koyuyorum bi an kendimi ve bütün bağlar pamuk ipliğine bağlıymış biliyorum.

uyumsuzluğumun yine de getirmiş olduğu bir arkadaş çevresini sorgulayamıyorum. hani bir arkadaş ortamında çok eğlenceli olmayan biri vardır, gece iyi kötü biter ve eve bırakan arabalı biri vardır, ilk bırakılan sıkıcı insan bırakıldıktan sonra arabadakilerden birinin eve gidesi olmadığı için diğerlerini ikna edip gecenin kalanında o sıkıcı insanın yokluğundan mıdır nedir çok eğlenirler. işte ben o sıkıcı insanım. ben gidince hayatın akışı değişip, eğlence parametresi fırlıyor