bu blog benim sevgilim gibiymiş meğer. sevgilinin yerine geçecek biri olduğunda ihmal ediyorum buraya içimi dökmeyi. içimdekiler dökülecek yerler buluyor hep bir şekilde, bulamadığımda da kürkçü dükkanı işte..
aldatıyorum bir nevi. aldatmayan insan yoktur, fırsat bulamayan insan vardır, gibime geliyor.

sonda başlayarak bıraktığım yere dönmeye çalışayım. son ayın özeti niteliğinde.

mesela az önce, dayım geldi. 10 dakika oturdular çok değil. konuşacak kadar ortak konumuz yok, hiç yok ve toplamda durduğu 4 cümleden benim tek seçtiğim 'Burcu psikoloji okuduğu için pişman.' Burcu yeni evlendi, hayırlısı.

dün sabah rüyamda amcamın bir psikolog olup başbakanla terapi yaptığını gördüm, cidden.
sonradan hatırladım ki uyku arasında dışardan sesi geliyormuş ve rte'nin psikolojik tedaviye ihtiyacı olduğuna dair okuduğu haberden bahsediyormuş. rüyayla bütünleşmesi gerçekten mükemmel olmuş :D p.s: amcam yaklaşık 35 yıldır her gün cumhuriyet okuyan bir insan.

antalyaya döndüm. otogarda karşılanmak özel hissettiriyor evet. buğra'ya teşekkürlerimi hep ediyorum.
ertesi gün buğralara gittim, yemin ediyorum ev ev değil. havuz deniz bilmem ne hepsi bi yerde olunca, ben bi geceliğine otelde kalmaya gitmişim gibi oldu. lüksü sevmediğini sanan ben bir kez daha hayal kırıklığına uğradım ve insan soruyor kendine.. hayattan konuştuk, hayatlarımızda neler olup bitiyor bir değerlendirdik, mutlu olmak için beklemek gerekiyor bazen. doğru adımlar atmak için, pişmanlıklar da onları aşmak da lazım.