insanlar şöyle düşünüyor böyle düşünüyor hakkımda,
kimisi güzel olduğumu
çirkin olduğumu
cırtlak sesli olduğumu
çok şey bildiğimi
konuşmayı beceremediğimi
saçmasapan bir hayata sahip olduğumu
çok çalıştığımı
işe yaramadığımı
garip olduğumu
çok akıllı olduğumu
bazen çok konuştuğumu
her şeyi düşünüyorlar. oysa bilmedikleri çok şey var. elbet çok şey vardır ama bu çoktan da çok. içimdeki fırtınaların genel olarak sebepleri, hayatımı yönlendirişlerini asla anlamayacaklar

benim mücadelemi asla anlamayacaklar.

ben eskiden eziktim. şişman çirkin ve kimsenin vakit geçirmek istemeyeceği bir insandım. şimdi, fiziksel gelişim sürecinin zirvelerine doğru çok yaklaşmış bir güzelliğim, zekamın beni daha güzel göstermesini sağlayacak kadar bilgi birikimim var.

tüm bunlara sahip olurken, hayatın tercihlerden ibaret olduğunu söylemek yerinde olur elbet. tüm o çirkinliklerin içinden sıyrılamamak da vardı hayatta, seçmedik. doğduğumuz yeri ve hayatı seçmediğimiz gibi, karşımıza bazı zorunluluklardan çıkan ve hayatımızdaki en büyük travmalara yol açan insanları da seçmedik. hayata yön verirken seçtiğimiz insanları, o zorunlu seçeneklerden öğrendiklerimizle seçtik. artık daha iyi yön verebildiğim hayatım, eskiden kimsenin vakit geçirmek istemediği beni buna savaş açmakla yönlendi. çünkü o geçmeyen zamanları nasıl güzel geçirebileceğimi öğrendim ben.